خوشبختانه یکی از قابل اعتماد ترین افرادی که در زندگی اکثریت افراد وجود دارد، همسرشان است. کسی که با او ازدواج کرده اید همان کسی است که با وی عهد و پیمانی مقدس بسته و تعهد و التزام داده اید. محور اصلی و بسیار مهم هر رابطه‌ای و به خصوص در زندگی مشترک، اعتماد و احترام است و اگر هرکدام از این دو محور آسیب ببینند ممکن است رابطه کاملاً از بین برود. در حقیقت این دو ،خط قرمز‌هایی هستند که هیچگاه نباید از آنها عبور کرد. به محض اینکه بی‌اعتمادی در رابطه‌ای به وجود بیاید رابطه به سمت ویرانی می‌رود. در مطلب زیر چند دلیل اصلی بی اعتمادی بیان شده است، با ما همراه باشید:
عوامل شخصیتی و گذشته نامناسب
معمولا افرادی که خود درگیر دروغگویی، پنهان کاری یا خیانت به همسر هستند، نمی توانند به همسر خود هم اعتماد کنند. یک حالت دیگر این موضوع، رفتارهای قبلی فرد است. اگر فردی در هر تماسی که با جنس مخالف داشته به قصد و نیت سوء استفاده بوده است، نمی تواند به همسر خود یا دیگران اعتماد کند. در واقع این تاوانی است که هر فردی برای شکستن اصول اخلاقی در طول زندگی می پردازد. نمی توان از مردی که پیش از ازدواج با زنان متاهل رابطه برقرار می کرده است، انتظار داشت به همسر خود اعتماد کند که وفادار است
نداشتن عزت نفس
عزت نفس به معنای قضاوت کلی شخص از خود است. من چقدر خود را انسانی ارزشمند، توانمند و خوب می بینم. اگر عزت نفس پایین باشد، همواره ترس این که مبادا شخص سومی که قطعا بهتر و جذاب تر از من است، توجه همسرم را به خود جلب کند، وجود دارد. این نبود اطمینان درونی و شخصی است که به رابطه زوجین تعمیم داده می شود. در این صورت هر فرد دیگری را تهدیدی بالقوه برای ثبات ازدواج خود فرض می کنیم و تمام تلاش خود را برای ممانعت از برخورد همسرمان با افراد غریبه صرف خواهیم کرد.
توجه نداشتن به حریم خصوصی
بعضی افراد می پندارند که بعد از ازدواج، حریم خصوصی زن و شوهر صفر می شود و آن ها نباید هیچ ناگفته ای بین خود داشته باشند. طبیعی است که هیچ کسی به اندازه همسر به انسان نزدیک نیست. این بدان معناست که شعاع حریم خصوصی بین زن و شوهر در کمترین حد خواهد بود؛ اما هیچ گاه به صفر نخواهد رسید. هر فردی باید بپذیرد که طرف مقابل هم انسان است و هر انسانی به فضا و حریم خصوصی نیاز دارد. انتظار این که همسرتان همه چیز را به شما بگوید و هیچ رازی نداشته باشد، بی مورد است. باید قبول کرد فرد مقابل می تواند موضوعاتی یا وسایلی شخصی، مانند کیف، گوشی تلفن همراه و… داشته باشد؛ اما باید توجه کرد مرز این حریم خصوصی مواردی است که بر رابطه زناشویی مؤثر هستند. نباید موضوعی را که برای طرف مقابل مهم است یا به رابطه زناشویی مربوط می شود از همسر پنهان کرد؛ اما نگفتن موضوعاتی مانند مشکلات کاری، صحبت های دوستانه و … که به رابطه زناشویی ربطی ندارند مشمول پنهانکاری نخواهند بود.